net

De Goede & De Jong

Rudi over Brigit:“Brigit is uitzonderlijk goed in weten-schappelijk onderzoek. Dat weet ze in haar vakgebied perfect te combineren met patiëntenzorg. Direct na haar basisstudie wist ze al dat ze neuro-loog wilde worden. Hersenen hebben haar van alle organen altijd het meest gefascineerd. Brigit is een persoon die graag de diepte in wil en één aspect heel goed wil beheersen. Daarom heeft ze zich binnen de neurologie ook gespeciali-seerd tot MS-deskundige. Ze is nu hoofd van het MS Centrum van UMC St. Radboud in Nijmegen. Brigit is een echte, vrouwelijke dokter. Daarmee bedoel ik dat ze beter is in het com-

municeren met mensen dan veel man-nelijke artsen. Ze werkt meer dan ik, een fulltime werkweek van 48 uur die voor de helft bestaat uit wetenschap-pelijk onderzoek.Toen ik aan de UvA geneeskunde ging studeren, was Brigit al twee jaar bezig. Daar hebben we elkaar leren kennen. Allebei hebben we nog in het VUmc gewerkt, voordat we naar Nijmegen gingen. Van 2008 tot 2010 was er een tussenstop in de Verenigde Staten waar Brigit twee jaar onderzoek deed aan de Stanford University in Califor-nië. Ze trad er in de voetsporen van haar vader, want hij was er postdoc geweest. Ik heb toen twee jaar thuis voor onze kinderen gezorgd. We heb-

ben twee dochters, van 8 en 5 jaar.Brigit heeft een perfect gevoel voor timing. Ze is altijd op de juiste tijd op de juiste plaats. Je zou kunnen spre-ken van mazzel, maar ik zie het meer als een kwaliteit. Nadeel is misschien dat ze soms te veel met het werk bezig is. Ze kan blijven piekeren soms. Ik zeg dan: ‘Laat het los’. Het is maar werk. Sinds kort hebben we een aantal dezelfde patiënten. Dat is wel grappig. Soms zeg ik tegen zo’n patiënt: ‘Ik bespreek het vanavond even met mijn vrouw’. Verder hebben we het niet vaak over het werk. Alleen even wat stoom afblazen en de dag doorspre-ken, maar daarna is het klaar. Dan vra-gen de kinderen weer aandacht en moeten we aan de slag in ons nieuwe huis. We wonen hier pas en moeten nog het een en ander aan het huis doen. Qua wonen en leven hebben we hier in Nijmegen onze plek wel gevonden.”

Rudi de Goede en Brigit de Jong onmoetten elkaar tijdens hun studie geneeskunde aan de UvA. Ze hebben allebei passie voor hun vak. Sinds kort delen ze ook enkele patiënten.

‘Ik heb Rudi natuurlijk zelf niet als huisarts, maar

consulteer hem regelmatig’

Brigit over Rudi:“Rudi is een betrokken huisarts die weliswaar veel tijd uittrekt voor zijn patiënten, maar zijn planning toch prima op orde heeft. Hij is altijd rede-lijk op tijd klaar, loopt nooit erg uit met zijn spreekuur. Dat heeft te maken met zijn managementachtige aanpak. Het zit in hem. Rudi is gebo-ren in een zakengezin en leek in de wieg gelegd voor een carrière in het bedrijfsleven. Daarom ging hij aanvan-kelijk bedrijfskunde studeren aan Nij-enrode. Maar na twee jaar zette hij daar een punt achter. Hij voelde dat hij op een andere manier iets wilde betekenen voor mensen, dus werd het een studie geneeskunde. Hij wilde aanvankelijk gynaecologie gaan doen, maar hikte nogal aan tegen de werk-belasting die dat beroep met zich meebrengt. Gynaecologie is een spe-cialisme met veel onregelmatige werktijden en soms lange dagen. Bovendien wilde Rudi liever een eigen

praktijk waarin hij de geneeskunde breed kan uitoefenen. En wat ligt er dan meer de hand dan een huisart-senpraktijk? Momenteel zit hij in een maatschap met twaalf andere huisart-sen en werkt hij vier dagen per week. Onze dochters zitten op de naschoolse opvang. Rudi heeft meer tijd om ze te brengen en te halen of om hen thuis op te vangen. Gelukkig is de school dichtbij. Maandag brengt hij de kinderen naar school en op dinsdag heeft hij vrij. Op woensdag hebben we hulp en verder is een van ons er altijd.Zijn kennis en kunde als huisarts is groot. Ik heb hem zelf natuurlijk niet als huisarts, maar moet eerlijk beken-nen dat ik hem toch regelmatig con-sulteer. Dat-ie goed is, werd al duide-lijk tijdens zijn opleiding. Hij heeft een keer iemand het leven gered door meteen te gaan reanimeren. Een man van 48 jaar belde over pijn op de borst. Rudi alarmeerde 112, maar ging

er ook zelf naar toe. Op het moment dat de man de voordeur open deed, viel hij neer. Rudi begon direct met reanimeren en heeft daarmee zijn leven gered. Die patiënt was hem zo dankbaar dat hij ons jarenlang met kerst een kaartje stuurde.

Ik zou geen minpunten van Rudi kun-nen noemen. Of het moet zijn dat hij soms te impulsief en te ongeduldig is. Hij kan weleens fel reageren. Niet tegen patiënten, meer in het alge-meen. Maar die impulsiviteit is tege-lijkertijd ook een pluspunt. Een huis-arts moet soms snel handelen en beslissen.”