http://mostlymade.deviantart.com/

“Ήταν σαν δυνατό φύσημα καθαρού αέρα που μας ωθούσε να τεντώσουμε τα μέλη μας….μια αχτίδα φωτός που τρυπούσε το σκοτάδι. Σαν ανεμοστρόβιλος που ανέτρεψε πολλά πράγματα , αλλά κυρίως τον τρόπο που λειτουργούσε το πνεύμα μας. Δεν ερχόταν από ψηλά. Έμοιαζε να

αναδύεται από τις μάζες της Ινδίας, μιλούσε τη γλώσσα τους και προσέλκυε συνεχώς την προσοχή πάνω τους, πάνω στη φρικτή κατάστασή τους”

Μέσα στις εποχές του απαρτχάιντ και του ρατσισμού, ένας δικηγόρος από το Πορμπαντάρ της Ινδίας εμφανίζεται για να ανατρέψει την ιστορία του κόσμου. Με την δράση του κατάφερε να διεκδικήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα και να εμποδίσει τον ρατσισμό. Η δράση του όμως δεν

περιορίστηκε στην Ινδία. Βρισκόταν πάντα εκεί που τον χρειαζόντουσαν. Σε πολέμους, σε διαδηλώσεις, σε αδικίες και καταχρήσεις. Με την επιμονή του κατάφερε να ξεσηκώσει το λαό

και να δημιουργήσει ένα νέο κύμα της χρήσης της μη βίας.

Είναι ο γνωστός σε όλους μας Μαχάτμα Γκάντι

Τα πρώτα χρόνια

Ο Μαχάτμα Γκάντι γεννήθηκε στο Πορμπαντάρ, στις 2 Οκτωβρίου 1896 , δυτικά της Ινδίας στην επαρχία Γκουτζαράτ. Μεγάλωσε σε ένα οικογενειακό περιβάλλον, το

οποίο ασπαζόταν τις απόψεις του τοπικού θρησκευτικού κινήματος της Γκουτζαράτ, Τζαϊν, που πρέσβευε τις αρχές του μη τραυματισμού οποιουδήποτε

ζωντανού πλάσματος, τη χορτοφαγία, τη νηστεία ως μέθοδο αυτοκάθαρσης και την αμοιβαία ανοχή μεταξύ των μελών των διάφορων καστών και θρησκευτικών

κινημάτων. Αρραβωνιάστηκε την συνομήλική του Καστουρμπάι στην ηλικία των 13 λόγω οικονομικών προβλημάτων και θέματα υγείας του πατέρα του.

Αναγκάστηκε να παντρευτεί γιατί η μητέρα του φοβήθηκε μήπως πεθάνει αφού μόλις είχε χτυπήσει πολύ άσχημα ύστερα από ένα πέσιμο. Δύο χρόνια αφού μπήκε

στο γυμνάσιο παντρεύτηκε την Καστουρμπάι και μαζί απέκτησαν 4 παιδιά. Το έργο του ξεκίνησε αφού διέπραξε πολλά λάθη και μετάνιωσε πικρά για αυτά.

Ο Γκάντι μαζί με τον μεγαλύτερο του αδερφό

Σπουδές στην Αγγλία

Το 1887 πέτυχε στις εισαγωγικές εξετάσεις και εισήλθε στο Κολλέγιο Samaldas, αλλά οι σπουδές εκεί του φάνηκαν δύσκολες και η ατμόσφαιρα δυσάρεστη ώστε

παρακολούθησε μόνο ένα ακαδημαϊκό έτος. Ύστερα εγγράφηκε στο University College London. Αφού πέρασε με επιτυχία τις εξετάσεις του τελευταίου έτους και έλαβε το πτυχίο του απέπλευσε για την Ινδία στις 10 Ιουνίου του 1891. Φθάνοντας

στη Βομβάη πληροφορήθηκε ότι η μητέρα του είχε πεθάνει. Εκεί έμεινε για μερικούς μήνες και ανέλαβε μία μικρή υπόθεση. Στο δικαστήριο όμως δεν μπόρεσε

να αρθρώσει ούτε λέξη. Πήγε στο Rajkot όπου προσπάθησε να ορθοποδήσει ψυχολογικά αλλά και επαγγελματικά, αλλά δεν κατάφερε τίποτα. Ήρθε όμως μία

προσφορά για να πάει στην Νότια Αφρική για μία δικαστική υπόθεση και ενθουσιάστηκε. Ξεκίνησε για την Αφρική τον Απρίλιο του 1893.

Το ξεκίνημα στη Νότια Αφρική

Καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής του είδε καθαρά τις φυλετικές διακρίσεις που υπήρχαν στην Αφρική. Όλα ξεκίνησαν όταν ένας Ευρωπαίος δικαστής του ζήτησε να βγάλει το τουρμπάνι του. Προσβεβλημένος από τη συμπεριφορά αυτή , έγραψε μια επιστολή διαμαρτυρίας εκφράζοντας ότι τον αντιμετώπιζαν ως ανεπιθύμητο επισκέπτη. Αργότερα ανακάλυψε ότι υπήρχε μία «συμφωνία» όπου οι Ινδοί και άλλοι μπορούσαν να πάνε στην Νότια Αφρική και να δουλέψουν για 5 χρόνια.

Μετά από αυτό θα μπορούσαν να επιστρέψουν πίσω. Όμως δεν επέστρεφαν ποτέ και παρέμεναν σε μία κατάσταση ημιδουλείας για την υπόλοιπη ζωή τους και

ονομάστηκαν «κουλήδες» . Το αποκορύφωμα όμως ήρθε όταν ένας άσπρος ήρθε στο κουπέ του και του ζήτησε να φύγει. Εκείνος αρνήθηκε και κατέληξε να

παραμείνει ένα ολόκληρο βράδυ έξω στο παγερό κρύο χωρίς το πανωφόρι του αφού τα πράγματά του είχαν κατασχεθεί. Σαν να μην του έφτανε αυτό, ο

ιδιοκτήτης της άμαξας που πήγε να επιβιβαστεί τον ανάγκασε να καθίσει πίσω , έξω από την άμαξα. Ο Γκάντι αρνήθηκε και υπερασπίστηκε τα δικαιώματα του.

Όμως το μόνο που πήρε ως απάντηση ήταν ένας άγριος ξυλοδαρμός.

Τα γεγονότα αυτά τον στιγμάτισαν και τον έκαναν να πάρει απόφαση ότι δεν θα σταματούσε να παλεύει για τα δικαιώματά του ανθρώπου μέχρι το τέλος της

ζωής του. Ξεκίνησε το έργο του μαθαίνοντας στους Ινδούς τους βασικούς κανόνες υγιεινής και τους έδωσε λίγη μόρφωση δωρεάν. Μόλις τελείωσε το

έργο του, δεν υπήρχε ούτε ένας Ινδός που να μην ήξερε τους βασικούς κανόνες υγιεινής. Μετά από αυτό ήταν πια ένας έμπειρος δικηγόρος γεμάτος πείσμα και υπομονή για να καταφέρει τα πάντα. Το 1899 ξέσπασε ο Πόλεμος των Μπόερς μεταξύ των Μπόερς και των Άγγλων. Ο Γκάντι πήρε το μέρος

των Άγγλων και οργάνωσε ένα σώμα τραυματιοφορέων με σκοπό να αποκτήσει τα δικαιώματα του Άγγλου πολίτη. Το 1914 η κυβέρνηση της

Νοτιοαφρικανοκής Ένωσης έκανε σημαντικές παραχωρήσεις στις απαιτήσεις του Γκάντι , συμπεριλαμβανομένου της αναγνώρισης των Ινδικών γάμων και

της κατάργησης του κεφαλικού φόρου. Αφού είδε ότι η δουλειά του είχε πιάσει τόπο και είχε ολοκληρώσει το έργο του , επέστρεψε τον ίδιο χρόνο

Ινδία με νέα εμπόδια να τον περιμένουν.

※

Ανεξαρτησία της Ινδικής Κοινότητας

To 1915 επέστρεψε στην Ινδία όπου και τον υποδέχτηκαν θερμά.. Με την άφιξή του ξεκίνησε το ταξίδι του επί δύο χρόνια σε όλη την Ινδία με σκοπό να μάθει την κατάσταση που

επικρατούσε στη χώρα από τους απλούς ανθρώπους. Η πρώτη του δράση αφορούσε το νομοσχέδιο Rowlatt το οποίο εξουσιοδοτούσε τις αρχές να φυλακίζου όσους θεωρούσαν

ύποπτους για ανταρσία. Το 1919 προσκάλεσε είκοσι σημαντικές προσωπικότητες της Ινδικής κοινότητας και με όρκο ξεκίνησαν την μεγάλη εκστρατεία της Σατιαγκράχα. Μία από αυτές τις διαδηλώσεις κατέληξε σε λουτρό αίματος , τη Σφαγή του Αμρτιτσάρ με 400 νεκρούς και

1.400 τραυματίες ανάμεσα σε 10.000 κόσμο. Ως αντίδραση ο Γκάντι καθιέρωσε την 16η Απριλίου ως μέρα νηστείας και προσευχής για τα θύματα της σφαγής. Μετά την αποτυχία του

, το 1920 έκανε μία προσπάθεια να επανορθώσει το λάθος αυτό . Ήταν μία εκστρατεία του της μη συνεργασίας. Ινδοί κρατικοί αξιωματούχοι παραιτήθηκαν , πολίτες αρνιούνται στη

συμμετοχή σε κρατικούς οργανισμούς και παιδιά αποχωρούσαν από τα κρατικά σχολεία. Ο Γκάντι δίνει πρώτος το παράδειγμα μαθαίνοντας να γνέθει με την «χάρκα» ρόκα. Χιλιάδες κόσμος θα τον μιμηθούν και ακόμα και στον τρόπο που ντύνεται με το παραδοσιακό ινδικό

Χαντάρ , ένα λευκό λινό ένδυμα. Σαν συμβολική πράξη , στις 1 Αυγούστου του 1921 ο Γκάντι έβαλε φωτιά σε ένα τεράστιο σωρό από πολύτιμα υφάσματα που δεν έχουν παραχθεί

στην Ινδία. Δήλωναν έτσι την αποφασιστικότητα τους σε οτιδήποτε και να έκανα.

Το 1922 έστειλε τελεσίγραφο στον Αντιβασιλέα ζητώντας να παραχωρήσει στην Ινδία την ανεξαρτησία της. Μέσα σε 15 μέρες όμως πολλές βίαιες αντιδράσεις αναστάτωσαν την Ινδία και αναγκάστηκε να αποσύρει το

τελεσίγραφο. Τον οδήγησαν στα δικαστήρια και τον φυλάκισαν. Μετά από δύο χρόνια όμως αποφυλακίστηκε. Βγαίνοντας από τη φυλακή βρήκε

ένα κράτος διχασμένο και κήρυξε απεργία πείνας τριών εβδομάδων με σκοπό ο λαός ακολουθήσει το δρόμο της μη βίας. Μετά από αυτό έκανε

διακοπές ενός χρόνου από τη πολιτική κα παρατηρούσε σιωπηλά στα παρασκήνια. Η Αγγλική Κυβέρνηση ανακοίνωσε την συγκρότηση μιας επιτροπής, τη γνωστή ως επιτροπή Σάϊμον, για την μεταρρύθμιση του

Συντάγματος, και η Ινδία δεν εκπροσωπείται από κανένα Ινδό, ο Γκάντι αξίωσε στο συνέδριο του Ινδικού Κόμματος την πλήρη ανεξαρτησία της Ινδίας. Ζήτησε από τον λαό συστράτευση για το σκοπό αυτό.Η αφορμή για να εκδηλωθεί μια πανινδική εκδήλωση δόθηκε όταν η Αποικιακή

Κυβέρνηση αποφάσισε να διπλασιάσει το φόρο του αλατιού. Ο Γκάντι κήρυξε μια πανεθνική πορεία ανυπακοής. Η πανστρατιά της

Σατιαγκράχα έκανε τη πιο θεαματική και την πιο πετυχημένη πορεία της. Την περίφημη «πορεία του Αλατιού». Αποφασίστηκε η πορεία να

καλύψει 390 χλμ

Μετά την έκρηξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το Μάρτιο του 1942 ο Γκάντι βρέθηκε και πάλι αντιμέτωπος με την Αγγλική εξουσία της Ινδίας. Οι

Βρετανοί κάτω από την πίεση του πολέμου, αντέδρασαν βίαια και φυλάκισαν όλη την ηγεσία του Κόμματος του Κογκρέσου.Ο λαός εκδήλωσε άγριες εξεγέρσεις, οι οποίες καταπνίγηκαν ανελέητα. Αμέσως μετά, άρχισε μια

ανακατάταξη των πληθυσμών, στην περιοχή του νέου κράτους Πακιστάν, και στην Ινδική χερσόνησο. Σ’ αυτήν την ανταλλαγή, ξέσπασαν άγριες συμπλοκές μεταξύ των δύο θρησκευτικών κοινοτήτων. Μια αποχαλινωμένη φρίκη άρχισε.

Μισό εκατομμύριο νεκροί και αμέτρητοι τραυματίες ο απολογισμός. Τα γεγονότα βύθισαν τον Γκάντι σε βαθιά θλίψη. Αφιέρωσε τις τελευταίες

δυνάμεις του, με σκοπό να αποτρέψει τη βία κηρύσσοντας αδιάκοπα την ειρήνη και στα δύο στρατόπεδα. Στη προσπάθεια του να ειρηνεύσει τα πράγματα, άρχισε μια μέχρι θανάτου, απεργίας πείνας. Ήταν η εικοστή.

Σταμάτησε την απεργία μόνο όταν οι αρχηγοί και από τις δύο πλευρές τον διαβεβαίωσαν ότι υπάρχει τάξη και νομιμότητα.

※

Λίγες μέρες μετά , την ώρα τις καθιερωμένης καθημερινής προσευχής του Γκάντι, έγινε απόπειρα εναντίον του με χειροβομβίδα. Απτόητος συνέχιζε την

προσευχή του. Στις 30 Ιανουαρίου 1948 , 78 χρόνων πια, υποβασταζόμενος από τις δύο νεαρές κοπέλες που τα τελευταία χρόνια ήταν οι «πατερίτσες» του, όπως έλεγε, ξεκίνησε για τον απογευματινό του περίπατο. Πλήθος κόσμου τον περίμενε καθημερινά για να του υποβάλει τα σέβη του. Μέσα από το πλήθος ξέκοψε ένας γεροδεμένος τριανταπεντάχρονος βραχμάνος Ινδός, ο Ναθουράμ

Βιναγιακ Γκόντσε, τον πλησίασε, υποκλίθηκε και στη συνέχεια πυροβόλησε το γυμνό στήθος του. Ο Μεγάλος ηγέτης, πριν ξεψυχήσει, βρήκε το χρόνο να τον

συγχωρήσει και αφού επικαλέστηκε το όνομα Ράμα, όπως από παιδί αποκαλούσε το Θεό, λύγισε τα γόνατα και ξεψύχησε. Η «πένθιμη πυρά» άναψε

το απόγευμα, στις 31 Ιανουαρίου, μπροστά στα εκατομμύρια πλήθη που τον αποχαιρετούσε με βουβά δάκρυα, ψάλλοντας αποσπάσματα από την

Μπαγκαβάντ Γκιτά. Πάνω από τα κεφάλια τους πετούσαν καταδιωκτικά και τετρακίνητα βομβαρδιστικά. Μια ατελείωτη, μεγαλοπρεπή νεκρική πομπή

αποχαιρετά την μεγαλύτερη μορφή του 19ου αιώνα.

※

Την εργασία επιμελήθηκαν τα παιδιά της 2ης ομάδας:

Λενακάκης Δημήτρης

Στρατιδάκη Αριστέα

Χατζάκης Σπύρος

Χατζηδάκης Κώστας

Χρυσοφός Κώστας

Ευχαριστούμε που παρακολουθήσατε!!

※