यक्षपर् 1 लेखक: रामचंि

http://groups.yahoo.com/group/MarathiChawatPranayKatha/join (ह्या कथेतील पाऽांचा िजवंत वा मतृ व्यक्तींशी काही एक संबंध नाही, असल्यास िनव्वळ योगायोग समजावा.)

भाग ९ अशोक व शीला ' बेडरूम' मध्ये 'िसंक्स' घेत बसले होते. आज त्यांच्याकडे मनोहर एंड कंपनी ‘िडनरला’ येणार होते व

आजचा ःवयपंाक चक्क वैजयंती करत होती. "तसेही आयुंयात 'पुढे जाण्यासाठी' सतत काहीना काहीतरी 'नवीन' करणे आवँयक आहे नाहीतर माणसाची 'ूगती' ितथेच खुंटते…" अशोक एखाद्या तत्ववेत्याचा आव आणनू शीलाला म्हणाला. त्यावर "तुम्हाला आज इतक्या लवकर कशी चढली ?" असे शीलाने िवचारताच तो गप्प बसला पण त्याचे िवचारचब चालचू होते. िततक्यात वैजयंती त्यांच्यासाठी ःवतः बनवलेला 'पनीर िटक्का' घेऊन आली. मनोहरकडून गेल्या वषर्भरात छानपैकी ‘खुराक’ घेऊन ती फारच ‘माल’ िदसायला लागली होती. "घ्या पप्पा…" असे म्हणनू ितने वाकून प्लेट त्याच्यापुढे धरताच त्याची नजर अभािवतपणे ितच्या उरोजांवर िखळली हे

शीलाने 'माकर् ' केले. ितचे उरोज आतातर पूणर्पणे िवकिसत झालेले होते व त्याचे 'क्लीव्हेज' तर अक्षरशः ‘जीवघेणे’ िदसत

होते. ते पाहनू अशोकने सःुकारा सोडला. "जेवण बनायला िकती वेळा आहे बेटा ?" शीलाने िवचारले. "पंधरा िमिनटे तरी…" वैजयंती म्हणाली "झाल्याबरोबर मी तुम्हाला बोलवीनच…" असे म्हणनू ती िनघनू गेली. अशोकने िसंक सपंवण्यात ७-८ िमिनटे लागली व त्यानंतर त्याने शीलाला जवळ ओढताच ती त्याचा 'मडू' समजनू गेली. अशोकने ितचे चुंबन घेऊन ितच्या भरगच्च उरोजांमध्ये डोकं घुसळायला सरुवात केली. "अहो आतातर पिहले मनोहर एंड कंपनी येईल व नंतर जेवायचं आहे ना अजनू?" असे जरी ितने म्हटले तरी तीही ःवतःहनू त्याचं डोकं आपल्या उरोजांवर घट्ट दाबून ठेवले. "ते नंतर बघ…ू आता पिहले 'हे होऊन' जाऊ देत…" असे म्हणनू तो ितला कुःकरु लागताच तीही चांगलीच गरम झाली. 'फोरप्ले'त त्यांचे कपडे कधी गळनू पडलेत ते त्या दोघांनाही कळले नाही. अशोकने शीलाला पलगंावर झोपवून ितच्यावर ःवार होत त्याने आपला लडं ितच्या पुच्चीत हळहळू ू घुसवला व अितशय हळवारपणेु त्याने आपली ःपीड वाढवायला सरुवात केली. "आssह आssह ओssह…" शीला सखुाितशयाने कण्हू लागली. ितचे डोळे आपोआपच बंद झाले. िततक्यात मागे हलकासा आवाज होताच अशोकने हळचू नजरेच्या कोपढयातून पिहले असता त्याला वैजयंती दारात उभी असलेली िदसली… बहदाु ती त्या दोघांना बोलवायला आली होती. "मनोहरच्या बरोबर त ूया 'िवकएंड'ला खपू मजा केली ना ?" अशोक धक्के मारत शीलाला म्हणाला. "हुंsss" शीलाच्या डोळ्यांपढेु बहदाु ते दृश तरळले असावे "हो होssय.."

"तो फारच 'फाःट झवतो' ना…" अशोक म्हणाला. "होय… तो म्हणत होता िक बरेच िदवस झालेत मी तुम्हा मायलेकींना 'एकऽ' झवले नाही…" शीला म्हणाली.

यक्षपर् 2 लेखक: रामचंि

http://groups.yahoo.com/group/MarathiChawatPranayKatha/join (ह्या कथेतील पाऽांचा िजवंत वा मतृ व्यक्तींशी काही एक संबंध नाही, असल्यास िनव्वळ योगायोग समजावा.)

"साssला मादरचोद… एक नंबरचा लालची कुठला…" अशोकने ितचे िनपल कुःकरत म्हटले. त्याचबरोबर ती "हाsssय…" असे िसत्कारली व एकेरीवर येत-

"अरे तो िबचारा तसा 'िसधासाधा'च तर आहे… तो तर तुझा खराखुरा 'fan' आहे कारण तुझ्याचमळेु त्याला आम्हा दोघींना 'झवायला' िमळाले ना ?" अशोकने समोरच्या िभतंीवरच्या आरँयातून पुन्हा वैजयंतीकडे पािहले… ती त्या दोघांचा सभंोग पाहण्यात गुगंनू गेली होती… ितचा हात अभािवतपणे ःवतःच्या पुच्चीवर गेला होता. "शीला मला त्याने तुला व वैजयंतीला 'झवतांना'चा सीन बघायचा आहे… मला वैजयंती कशी उचकत उचकत घेते ते

बघायचे आहे." अशोक धक्के मारत म्हणाला. आपला उल्लेख येताच वैजयंती कुतूहलाने ऐकू लागल्याचे त्याच्या लक्षात आले कारण आता ती चक्क खोलीच्या आत आली होती व ितचा दसराु हात आपल्या उरोजांवर िःथरावला होता. "कधीकधी मनात िवचार येतो की…" अशोक म्हणाला व मदु्दाम त्याने एक पॉज घेतला. "काय ?" तो चूप झाल्याने शीलाने िवचारले. "वैजयंतीला मी 'झवायला' काही हरकत नाही ना तुझी ?" त्याने अनपेिक्षतपणे ितला िवचारले… त्याबरोबर त्याची गाडी 'सपुर-फाःट' धावू लागली. "बाप रे… हे काय आता नवीन ?" शीलाने िवचारले "मला तरी हे Prima-facie (ूथमदशर्नी) पटत नाहीये… पण तुम्हाला असं का वाटावं ?"

"खरं सांगू तर आजकाल वैजयंतीला पािहल ंिक मला तुझी 'त्या' िदवसातली आठवण होते व वीस वषार्ंपूवीर्च्या 'त्या िदवसात' मला तुला व मािणकला 'झवायची' खूप इच्छा होतीच… माधवीच्या रुपात मला 'त्यावेळची' मािणक तर िमळालीच आहे, व आता वैजयंतीच्या रूपातील 'तू' िमळाली तर हा 'जन्म सफल' झाला असेच मी समजीन…"

"फक्त हेच कारण आहे की…" शीलाने िवचारताच

"नक्कीच नाही पण जेंव्हा मी तुला, माधवीला िकंवा मािणकला झवतांना 'मनोहर वैजयंतीला झवतांना ती िकती छानपणे

त्याला 'घेत' असेल ?" असा िवचार मनात येताच मला फारच 'एक्सायटेड' वाटतं… तुझी शपथ !! आिण आतातर ितची िफगर 'सािनया िमझार्' पेक्षा जबरदःत झाली आहे… ःपेशली ितचे ‘बॉल्स’… तशीही ती जरी आपली मलुगी नसती तरी ितला 'झवावस'ं नक्कीच वाटतंय ग…ं"

"मला खरंच तुम्हा 'पुरुषांचं' आश्चयर्च वाटतं कारण सवर्जण बहदाु असाच िवचार करतात…" शीला उचकत उचकत

म्हणाली "आजकाल मनोहरची माधवीकडे पाहण्याची नजर बदलली आहे असे मािणक मला परवाच म्हणत होती."

अशोकने पुन्हा हळचू वैजयंतीकडे चोरून बघताच ती उत्सकुतेपोटी त्या दोघांच्या अगदी जवळनू त्यांचे 'झवणे' डोळे

िवःफारून बघत असल्याचे त्याच्या लक्षात आले. "झवू दे ना मला वैजयंतीला एकदा प्लीज… जर तू 'अलाऊ' करशील तरच 'झवीन' मी ितला…" आता त्याच्या धक्क्यांची ःपीड ूचंड वाढली.

यक्षपर् 3 लेखक: रामचंि

http://groups.yahoo.com/group/MarathiChawatPranayKatha/join (ह्या कथेतील पाऽांचा िजवंत वा मतृ व्यक्तींशी काही एक संबंध नाही, असल्यास िनव्वळ योगायोग समजावा.)

"वेssल… मलाही ितला 'तुझा लडं घेतांना' पाहण्यात मजा येईलस ंवाटतंय… आssह… आsssह… आय एम 'किमगं'…"

शीला म्हणाली त्यासरशी वैजयंती ितच्याकडे डोळे िवःफारून बघू लागली. अशोक ही १५-२० धक्के मारून मकु्कामावर पोहचला. पण वैजयंती अगदी दोन फुटांवरून 'बघत' असल्याचे लक्षात आल्याने त्याच्या लडंाची ‘ताठरता बरकरार’ होती. त्याने एक सेकंदाकरता आपला लडं शीलाच्या पुच्चीतून बाहेर काढला व दसढयाचु क्षणी त्याने तो पुन्हा ितच्या पुच्चीत घुसवून धक्के मारणे सरुूच ठेवले. खरंतर त्याच्या मनात ‘वैजयंतीचा हात धरून ितला आत्ताच ितच्या आईच्या बाजलूा झोपवावे’ असे िवचारही आला होता… पण 'एक्साईटमेंट' कायम ठेवण्यासाठी त्याने ःवतःला रोखले. "आssईगss… झालं ना आता तुमचं… मग 'हे' अजनू का म्हणनू आहे ?" शीला म्हणाली. "जःट वैजयंतीच्या िवचारांमळेु डािलर्ंग… अजनू करावस ंवाटतंय…" अशोक म्हणाला. "अँयाने कसं होईल ? मािणक एंड कंपनी येणार आहे ना आज आपल्याकडे जेवायला…" शीला म्हणाली. "हा एक राउंड अजनू होऊ देत… मग मला जरका तुझीच पुच्ची 'चाखायला' िमळाली तर जेवायचीही गरज नाही…" अशोक धक्के मारतच होता ‘वैजयंतीची पुच्ची 'चाखायला' िकती मजा येईल ?"

"तुला खरच 'घ्यायचंय' ितला ?" असे शीलाने अशोकला िवचारताच

"म्हणजे ? अग जेंव्हापासनू ितचे 'बॉल्स' डेव्हलप होऊ लागलेत तेंव्हापासनू मला ती हवी होती… व आता मनोहरच्या 'मेहनतीची फळे' चाखायची मजा काही औरच राहील…" अशोक म्हणाला. "ठीक आहे… आजच्या 'िडनर' नंतर मी ितला तयार करते…" शीला म्हणाली "पण आता तू 'सपंव' रे बाबा…'

"ओ.के… घेss…घेsss तू माझा लडं… कारण तुला नंतर मनोहरही 'घेईल' ना !!" अशोक म्हणाला व 'कायर्भाग' सपंवून

शीलाच्या अगंावर कोसळला. अशोकने पुन्हा एकदा चोरून वैजयंतीकडे पािहले. वैजयंतीही िडनरच्या 'नंतरच्या ूोमामसाठी' आतुर झालेली त्याच्या लक्षात आले… ितच्याही चेहढयावर आपल्या पप्पांनी 'झवण्याची' आयिडया अितशय आवडल्याचे ःपष्टच िदसत होते. पण त्यानंतर ३ तासांनी मनोहर एंड कंपनी घरी गेल्यावर अशोकमध्ये वैजयंतीला ‘घ्यायचा’ उत्साह रािहला नव्हता कारण मािणक व माधवीबरोबर एक-एक राउंड झाल्याने त्याचा ‘आजचा कोटा’ तसाही पूणर् झाला होताच. शीलानेही त्याच्या ‘सम अदर टाईम"च्या आयिडयाला दजोराु िदला. ******* पुढील वेळी त्या दोन्ही 'कपल्स'नी अगदी व्यविःथत ठरवून 'बापाने आपल्या पोरीला'च घ्यायचा ूोमाम ठरवला. त्यांच्या आयांनीही आपापल्या पोरींना कल्पना देऊन ठेवलीच होती. खरंतर त्या दोघांनीही ‘आपापल्या घरीच’ आपापल्या पोरीला झवले असते पण हा 'ूोमाम' त्या दोन्ही कपल्सला ‘एकऽ’ करायचा असे ठरवले. माधवी व वैजयंती यांना खास 'मेक-अप' वगरेै करून तयार करण्यात आले होते व दोन्ही फॅिमलीज यावेळी मनोहरकडे

जमले.पिहले 'िसंक्स'चा एक राउंड झाल्यावर अशोकने वैजयंतीला आपल्या जवळ बोलावले व ितचा हात धरून आपल्या मांडीवर बसवले. "बेटा, तुला मी जवळपास ४-५ वषार्ंनंतर आज मांडीवर बसवत आहे…" असे म्हणनू अशोकने ूथम ितच्या गालाचे व नंतर ितच्या ओठांचे चुंबन घेताच वैजयतंीने त्याला घट्ट िमठी मारली. ितच्या या कृतीमळेु अशोकचा हात आपोआपच

यक्षपर् 4 लेखक: रामचंि

http://groups.yahoo.com/group/MarathiChawatPranayKatha/join (ह्या कथेतील पाऽांचा िजवंत वा मतृ व्यक्तींशी काही एक संबंध नाही, असल्यास िनव्वळ योगायोग समजावा.)

ितच्या वक्षांवर गेला. "िकती मोठी झाली नाही वैजयंती ?" मािणक कौतुकाने म्हणताच अशोकने ितचा हात धरून आपल्या जवळ खेचले व

"आता तूच काढ ितचे कपडे व ितला 'तयार' कर माझ्यासाठी…" असे म्हणत ितचेही चुंबन घेतले. पण

"मािणक तू 'माधवी'ला तयार कर… मी वैजयंतीला तयार करते…" असे म्हणनू शीला त्या दोघा बाप-लेकांकडे आली व वैजयंतीच्या मागे जाऊन ितने ितचा 'टॉप' काढला व तोपयर्ंत वैजयंतीने आपल्या विडलांचा शटर् काढला व त्याच्या Pant

कडे वळली. इकडे मनोहर कुटंबीयु काही ःवःथ बसले नव्हते. मनोहरने माधवीचे चुंबन घेत ितच्या उरोजांना दाबण्यास सरुवात केली असता ितचा हात त्याच्या लडंावर आपसकूच गेला. मािणकनेही माधवीला नग्न करण्यास सरुवात केली. जसेच माधवी व वैजयंतीला नग्न करून त्या दोन्ही आयांनी पलगंावर बाजबूाजलूा ठेवले तेंव्हा मनोहर व अशोक आवाक होऊन आपापल्या मलुींकडे डोळे फाडफाडून पाहताच रािहले. "नाईस व्ह्य…ू" अशोक म्हणाला "खरंच वंडरफुल…" मनोहरने त्याची 'री' ओढली. त्यासरशी त्या दोघींनी आपापल्या हाताने आपल्या पुच्च्या झाकायचा अयशःवी ूयत्न करू लागल्या. "ओह पप्पा… जसेकाही तुम्ही आम्हाला 'असं' यापवूीर् कधी पािहलचं नाही…" माधवी कसनुस ंम्हणाली. "कसचं काय ग… आपण बंगलोरहनू शेनने पुण्याला परत येतांना जेंव्हा मनोहर अकंलने लाईट बंद करून या दोघांनी आपल्याला 'झवल'ं तेंव्हा हे दोघंही आपापल्या मलुींना अधंारात व्यविःथत ‘न्याहाळत’ असल्याचं मी माकर् केल ंहोतं…

‘चाल’ू कुठले !!" वैजयंती कृतककोपाने म्हणाली. त्यासरशी ते दोघं पलगंावर चढले व आपापल्या मलुींना आपापल्या िमठीत घेऊन त्यांचे चुंबन घेत त्यांचे हात आपापल्या लडंावर ठेवले. "आता अस ंलाजायचं नाही… आपापल्या 'आयां'सारखं ‘िबनधाःत’ झवायला िशका बघ…ू" मनोहर म्हणाला. "तरच तुम्ही 'झवायची मजा' घेऊ शकाल…" अशोकनेही दजोराु िदला. "म्हणजे ? तुम्हाला असकंाही म्हणायचयं का िक आम्ही दोघी ‘कुठल्याही लडंाला पाय फाकवून वेलकम’ करत असतो की काय ?" मािणक म्हणाली. "नाही मािणक… पण 'दसढयाु ' लडंाला 'िबनधाःत' घेतल ंकी 'आपल्या नेहमीच्या लडंाला'ही िततक्याच इंटरेःटने घेता येतं…" मनोहर म्हणाला व त्याने माधवीच्या उरोजांना चोखण्यास सरुवात करताच ितने आपला हात त्याच्या 'बॉक्सर' मध्ये घालनू त्याच्या 'बाबुराव' चोळण्यास सरुवात केली. दसरीकडेु अशोक वैजयंतीच्या भरघोस ःतनांचे मदर्न करत होता. वैजयंतीनेही "ःसss… हाsssय…" असे िसत्कारात आपल्या विडलांचा लडं घट्ट पकडून ठेवला. दोन्ही मलुी 'तयार' झाल्याचे लक्षात येताच दोघांनीही आपापले लडं त्या दोघींच्या पुच्च्यांवर टेकवले व एका झटक्यात भक्ककन आत घुसवताच "आssईगss…" असे त्या दोघीही आनंदाने िवव्हळल्या. "िकती 'टाईट' आहे तुझी पुच्ची…!!" अशोक वैजयंतीला झवताझवता आनंदाने म्हणाला ‘जगातली सवार्त 'बेःट' पुच्ची आहे तुझी वैजयंती…"

यक्षपर् 5 लेखक: रामचंि

http://groups.yahoo.com/group/MarathiChawatPranayKatha/join (ह्या कथेतील पाऽांचा िजवंत वा मतृ व्यक्तींशी काही एक संबंध नाही, असल्यास िनव्वळ योगायोग समजावा.)

"पप्पा थँक्स… पण तुमचाही लडं छानच आहे…" वैजयंती खालनू उचकत म्हणाली. "म्हणजे अशोककाका… तुम्हाला माझी पुच्ची नाही आवडली वाटतं !! आता या तर तुम्ही माझ्याकडे… मी 'दाखवतेच'

तुम्हाला कशी…!!" माधवी लटक्या रागाने म्हणाली… खरंतर ितलाही ‘पप्पांचे फाःट झवणे’ अशोककाकांपेक्षा जाःतच आवडले होते. "अस ंनाही माधवी…" वैजयंतीला झवताझवता अशोक म्हणाला "तुझी 'बटर िचकन' तर वैजयंतीची 'िचकन मसाला'…

दोघी आपापल्या जागी बेःट…"

"लक्षात ठेव मािणक…" शीला वैजयंतीचे 'बॉल्स' दाबत म्हणाली "आता 'या दोघी' िमळाल्या तर आपण चक्क

'व्हेजीटेबल्स' झालोत ह्यांच्यासाठी…"

”खरय ग शीला… पुरुषांची जातच मेली हरामखोर. उद्या दसरीु 'पुच्ची' िमळाली तर आपल्याला िवसरून हे जातील हुंगायला…" मािणकही माधवीला कुःकरत म्हणाली. "नाही… नाही… असं म्हण ूनका…" मनोहर (घाबरल्याचे नाटक करत) म्हणाला "तुम्ही दोघी तर आमच्या 'पट्टराण्या' आहात… नाही का रे अशोक ?"

अँया रीतीने खेळीमेळीने त्या दोघांचे आपापल्या मलुींना झवणे जवळपास अधार् तास सरुु होते… दोन्ही आया आपल्या मलुींना 'छानपैकी एन्करेज' करत होत्या… अध्यार् तासानंतर दोघेही आपापल्या मलुींसोबत आपापल्या मकु्कामावर पोहचले… त्यानंतर त्यांनी आपापल्या ‘लाडक्या वैनींना’ छानपैकी झवून काढले. ******* बारावी झाल्यावर माधवी व वैजयंती ह्यांना अनुबमे M.B.B.S व B.D.S ला admission िमळाली होती पण त्या दोघींना एकऽच कॉलेजला जायचे असल्याने त्यांनी चक्क फग्युर्सनला B.A. ला admission घेतली. B.A. झाल्यावर M.B.A.

करण्याचा त्यांचा मानस होता. दोघीही सुदंर असल्याने त्यांना फग्युर्सनमध्ये खूपच जाःती 'भाव' होता पण त्या दोघी कोणालाही 'भाव देत' नसत… (गरजच काय ? दोघींचेही 'वडील' तर होतेच ना त्यांची ‘काळजी’ ‘घ्यायला’…!!) त्यानंतर ३ वषार्ंनी - आतातर दोन्ही पोरी ‘फायनल इयर’ला आल्या होत्या. त्या दोघीही 'कडक व सट्ट माल' असल्याने त्या दोघींसाठी ‘भरपूर व छानछान ूपोजल्स’ येऊ लागले होते. पण त्या दोघी ‘अितशय िवचारपूवर्क’ आपापल्या नवढयांची िनवड करणार होत्या. तसेही 'राजू व सजं'ू देशपांडे हे दोघे जळेु भाऊ त्यांनी जवळपास 'नक्की' केले होते व त्यांच्याबरोबर दोन्ही मलुींची उद्या सधं्याकाळी 'फायनल िमिटंग' होती. दोन्ही मलु ंC.O.E.Pune चे इंिजिनयर असून "I.I.M. Lucknow" ला एम.बी.ए.च्या शेवटच्या 'सेिमःटर'ला होते व हे सेिमःटर सपंल्यावर त्यांना चक्क ूत्येकी १८ लाखाचे Package िमळाले होते. ते दोघहंी औपचािरकपणे एकदा अशोक व मनोहरच्या घरी येऊन गेले होते. "ठीकच आहे…" अशोक सःुकारा सोडून म्हणाला "एक-ना-एक िदवस ‘ही वेळ’ येणारच होती…"

"तर काय…" मनोहर म्हणाला - "पण पोरींनो आम्हाला िवसरू नका म्हणजे झाल…ं"

यक्षपर् 6 लेखक: रामचंि

http://groups.yahoo.com/group/MarathiChawatPranayKatha/join (ह्या कथेतील पाऽांचा िजवंत वा मतृ व्यक्तींशी काही एक संबंध नाही, असल्यास िनव्वळ योगायोग समजावा.)

"दोघेही िदसतात तर छानच… पण ःवभावाने कसे आहेत ग ते ?" मािणकने माधवीला िवचारले… ितच्या आवाजात काळजी व उत्सकुता दोन्ही होते. "छानच आहेत ते दोघं मम्मी…" माधवी म्हणाली “मखु्य म्हणजे ते दोघंही अितशय ‘ॄॉड माइंडेड’ आहेत… त्यांनीच आम्हा दोघींना तसे सांिगतले व आम्ही दोघी ‘ॄॉड माइंडेड’ आहोत का ? असे िवचारले आहे…"

"वॉssव… That's fantastic.." शीला म्हणाली " म्हणजे आता तुम्हा दोघींनाही बरंच की मनाूमाणे 'त्यांना' बदलायला आपापल्या पप्पांूमाणे…!!" त्यावर दोघीही मदंपणे हसल्यात कारण वैजयंतीने

“अग मम्मी… त्यांनी ‘ॄॉड माइंडेड’नेसचा िवषय काढताक्षणीच आम्ही त्यांना एका झटक्यात होकार न देता मदु्दाम वेळ मागनू घेतला कारण त्यांचेही ‘आईपप्पा’ ‘Swingers Club’ चे मेम्बसर् आहेत असे ऐकले आहे." असे म्हणताच ते चौघंही आश्चयर्चिकत झालेत. "इतकेच काय तर 'राज'ूने मला तुझी 'मम्मी' पण ‘ॄॉड माइंडेड’ आहे का ? असे िवचारले आहे…" माधवी म्हणाली. "अय्याsss म्हणजे आता त्यांची 'नजर' आता आपल्यावरही आहे का ?" मािणकने कौतुकिमिौत आश्चयार्ने िवचारताच "काय आंटी… अग ‘I.I.M’ चे ःटडंट्सु आहेत ते… कुठल्या ‘आंडू-पांडू’ कॉलेजचे नाहीत!! ‘एकी’च्या बदल्यात ‘दोन’ की ‘चार’?" ह्याच हेतूने त्यांची चाचपणी सरुु आहे… म्हणनू तर आम्ही आमचे 'िडिसजन' कळवण्यासाठी मदु्दाम वेळ मागनू घेतला… कारण तुमच्याशी बोलल्यािशवाय कसे 'िडिसजन' घेणार ?" वैजयंती म्हणाली. "पण त्यांची ‘मम्मी’ कशी आहे ? तुमच्या ‘मम्मी’सारखी तरी आहे ना?" अशोक व मनोहरने आपापल्या पोरींना एकदमच िवचारले. "पप्पा व अकंल… तुम्ही दोघंही ‘Happy’ व्हाल कारण ती या दोघींपेक्षाही ‘सट्ट माल’ आहेत…" वैजयंतीने असे म्हणताच खशुीत येत मनोहरने ितला घट्ट िमठी मारून सवार्ंसमोर ितचे चुंबन घेतले. त्यावर मािणक व शीलाने गाल फुगवताच ‘असे ग काय मम्मी… आम्ही दोघी इतके ‘कडक’ जावई आणतो आहोत ना तुमच्यासाठी… आतातरी 'ःमाईल'

द्या…" असे माधवीने म्हणताच -

"मलु ंसवर्च बाबतीत 'बेःट' आहेत… यापेक्षा 'जाःती' काय हवं ?" मािणकने असे म्हणनू ूेमाने ितला आपल्या जवळ घेतले. "राज-ूसजंचेू पप्पा…" वैजयंतीने असे म्हणताच ितथे हाःयाचा धबधबाच कोसळला.

******* समाप्त

*******